Decennia lang hebben sporters van diverse disciplines en niveau’s altijd spaghetti gegeten voor de match of anders gezegd, ze doen het nog altijd. Want zo hoort het blijkbaar! In de hersenen van de sporter is het zodanig getriggerd dat ze op deze wijze genoeg energie moeten hebben om een topprestatie te leveren! Met de kennis en inzichten die we nu hebben vanuit de KPNI/klinische psycho neuro immunologie weten we zeer zeker dat dit een mythe is.
Waarom hebben we al die jaren dan pasta gegeten? Pasta is een vorm van zetmeel, een lange ketting van aaneengeschakelde glucosemoleculen. Glucose kennen we allemaal…juist! Suiker= de tikkende tijdbom! En van suiker krijg je energie nietwaar? Dus waarom dan geen pasta voor de match?
Ons westers dieet bestaat voornamelijk uit zetmelen/gluten, geraffineerde koolhydraten of andere vormen van glucose. Denk maar aan het ontbijt van de doorsnee vlaming, boterhammen met choco of confituur, cornflakes, chocomelk…Zelfs bij sommige eerste klasse voetbalclubs is het advies om direct na de match chocomelk te drinken: ongelooflijk absurd! Wat met de lunch van de doorsnee vlaming? Aardappelen met biefstuk? Groenten? Vis??? Ook het avondeten bestond alweer uit brood. En als tussendoortje? Een koek natuurlijk!
Brood, gebak, pasta en aardappelen zijn bronnen van zetmelen met andere woorden, ze zorgen voor continue ontstekingen in het lichaam, we maken ons eigen lichaam ziek. Vaak zijn deze nog eens industrieel bewerkt en is er extra suiker of conserveermiddelen eraan toegevoegd. Industrieel verpakt voedsel zit vol met E-nummers of additieven genoemd, deze maken uw immuunsysteem instabiel, wekken allergieën en astma op en maken uw darmepitheel stuk -> met de kans op het ontwikkelen van een doorlaatbare darm. We spreken dan nog niet over het nuttigen van frisdranken! Deze zetmelen worden in onze darm afgebroken tot afzonderlijk glucosemoleculen die op hun beurt in ons bloed terechtkomen. Daarna gaat alles naar onze lever, de filter van ons lichaam.
Onze lever heeft zijn handen vol met al dat suiker. Wat we niet onmiddellijk verbranden moet opgeslagen worden voor later, en dat is heel wat. De meest efficiënte manier om glucose op te slaan is onder de vorm van vet. Daarom word je dus dik van teveel suiker. Een deeltje wordt ook opgeslagen in alle cellen van ons lichaam onder de vorm van glucogeen. Dit glucogeen kan opnieuw omgezet worden in glucose als we energie nodig hebben.
Nu alles opgeslagen is en alle cellen bomvol glucogeen zitten, eten we…spaghetti! Want straks spelen we een belangrijke wedstrijd! Als we op deze manier blijven functioneren en dit lang genoeg volhouden worden we allemaal een beetje insulineresistent. Insuline is een hormoon dat door onze alvleesklier, ook wel pancreas genoemd, wordt aangemaakt. Het komt vrij als er suiker in ons bloed terechtkomt en geeft het bevel aan de cellen om deze glucose uit het bloed op te nemen en op te slaan. Maar door jaar na jaar al deze suikers gegeten te hebben werkt dit systeem niet meer zo goed. De cellen zitten bomvol en reageren niet meer op deze insuline. We zijn een beetje ‘insulineresistent’ geworden. Ook als de cellen niet meer vol zitten reageren ze nog steeds niet op het signaal van de insuline. De recepetor, of docking station voor de jeugd, is verdwenen.
Nu we op het veld staan met onze spaghetti in ons bloed, maar we kunnen het niet opnemen in onze cellen en we kunnen het ook niet gebruiken als energie! Wat nu?
We zouden ons eigen vet kunnen verbranden, maar dat werkt enkel in aërobe/met zuurstof omstandigheden. Elke sporter weet dat de meeste inspanningen tijdens een match allicht anaëroob/zonder zuurstof gebeuren. We zijn buiten adem wat erop wijst dat we anaëroob aan het sporten zijn. Daarbij komt nog eens dat we onder stress al helemaal niet aëroob kunnen sporten. En welke jongvolwassene heeft in deze maatschappij geen stress?? Bij stress situatie zal er ook insuline worden vrijgegeven. Op deze twee manieren kan men wel eens tot insulineresistentie komen.
Gelukkig heeft ons lichaam voor alles een oplossing. Is er geen glucogeen of vet voor handen? Geen probleem! We maken gewoon zelf onze glucose! We zijn in staat glucose te maken uit eiwitten! Dat is erg handig! En waar halen we die eiwitten dan vandaan? Vanuit onze spieren!
De eiwitten vanuit onze spieren worden dus gebruikt als brandstof omdat alle andere systemen niet voldoen of niet werken. Je kan je inbeelden dat dit absoluut rampzalig is voor de kwaliteit van ons spierweefsel! We verbranden gewoon onze eigen spieren! Waardoor de kans op een spierletsel verhoogd.
En dan gebeurt het onvermijdelijke….Een hamstringscheur zonder enig contact in de tweede helft van de match! Pech!!! … Of toch niet?
Besluit
Het eten van geraffineerde koolhydraten (deegwaren, rijst, brood, sandwish, gluten, granen) brengt uw immuunsysteem in de problemen. Continue ontstekingen in het lichaam door het eten van koolhydraten zorgt dat er blessures kunnen ontstaan, het heeft een impact op uw sportprestaties en zorgt voor concentratieverlies tijdens uw sportactiviteit wegens een optreden van neuroglycopenie in de hersenen of te kort aan glucose in de hersenen waardoor ons lichaam uit balans geraakt.
